Pages

Nak baca lagi? HEHE :D

13 June 2010

Felisha, kau tau tak betapa sayangnya aku dengan kau?



Hujan masih turun tetapi aku tetap dengan niat aku untuk buka komputer. Tepat 19:20:34, aku ditemani lagu Ku Relakan Dikau Pergi. Aku tak tahu kali ni kali berapa aku dengar, mungkin dah beratus kali. Waktu aku tengah basuh cover phone buruk dan beg dompet yang dibeli di pasar malam dua tahun lepas, aku tiba-tiba terfikir pasal dia. Aku teringat dia cakap “Dia pandai, dia tak baca pun boleh dapat keputusan bagus”. Aku sedih mendengarnya. Aku harap aku dapat cakap dekat dia “Disebalik kau berusaha banyak-banyak tapi kau tak dapat keputusan yang bagus, mungkin ada hikmah”.


Aku tak tahu nak buat apa. Sebagai kawan, aku tahu yang aku patut tolong kau untuk dapatkan keputusan yang bagus. Tapi, aku tak mampu nak buat disebabkan masa kita bersama tak banyak. Tapi aku tak boleh salahkan masa. Telinga aku dipanah bunyi ngiauan anak kucing. Ah, aku teringat lagi pasal Felisha. Dia suka dengan kucing. Dia ada kata yang dia tak boleh bela lagi sebab mak dia tak kasi. Aku keluar mencari sumbernya. Terkejut ketika aku melihat seekor anak kucing berwarna putih dengan belang hitam di hidungnya. Ah, biarkan sahaja. Anak kucing itu pun sempat main sorok-sorok ketika aku melihatnya. Bye aku ucapkan, aku terus tutup pintu.


Felisha, aku nak sangat tolong kau dalam beberapa mata pelajaran yang aku pro. Tapi aku pun busy, kau pun busy. Kalau kita tinggal di asrama, mesti kita dah boleh buat study group sama-sama. Aku nak sangat kita masuk MRSM sama-sama tahun depan. Aku doakan kau dapat keputusan yang bagus pada peperiksaan penting tahun ni. Kalau aku dapat masa untuk ajarkan kau Sains, aku akan buat. InsyaAllah.


Felisha, kau ingat tak lagi?


Kisah pertama : Time tu kita nak balik sama-sama lepas tadika. Aku ikut jalan pergi rumah kau. Lepas tu, aku nak balik. Tup-tup aku nampak sekumpulan lembu. Takut, sebab time tu masih kanak-kanak Ribena. Tapi, kau kasi kata-kata semangat untuk aku teruskan perjalanan. Aku pun dengan rasE takut tapi cover cool, aku tembusi sekumpulan lembu tu. Aku lambai kat kau, kau pun lambai kat aku:D.


Kisah kedua : Time tu dah balik dari tadika. Abang aku ajak naik basikal round-round taman perumahan. Tiba-tiba aku nampak kau dekat luar pintu sebuah rumah. Kau lambai kat aku. Aku pun mula-mula tak perasan yang itu kau. Haha:D Aku pun lambai. Lepas tu, aku suruh abang aku round lagi sekali, tapi aku tak nampak kau lagi. Mungkin kau dah masuk rumah. RasE kecewa terbit di hati.


Aku tak sangka persahabatan kita dari tadika lagi berkekalan sampai sekarang. Aku harap ia berkekalan sampai aku mampus.


P/S buat Felisha : Kalau kau rasE yang Felisha ni kau. Please text me. Aku nak kau tahu betapa sayangnya aku kat kau walaupun aku selalu menyakitkan hati kau, selalu tak buat baik kat kau walaupun kau dah buat baik banyak kat aku.


Lagi satu p/s buat Felisha : Pendapat aku, kau memang dah banyak berusaha untuk membuat keputusan peperiksaan yang memberangsangkan sehingga terangsang. Tapi keputusan tu, bukan dapat menentukan kau kerja elok ke tak elok. Yang paling penting, kau dapat ilmu. Betul tak? Mungkin kau tak dapat keputusan yang memberangsangkan time sekarang, tapi kita tak tahu kau dapat kerja apa nanti besar? Mungkin kau dapat pangkat CEO dalam syarikat Rasyidah Utama? Siapa tahu?


P/S buat Felisha kali ketiga : Woi, kau faham tak apa aku cakap nih? Nanti aku tolong kau dalam mata pelajaran Sains. Last sekali, aku sayangkan kau.


P/S untuk kawan-kawan yang aku invite untuk baca blog aku : Jangan la kecil hati nama kau tak tersiar. Aku sayangkan kau gak. Cuma aku tak mampu nak luahkan depan-depan. Aku ada cara aku tersendiri untuk meluahkannya:D Aku kan romantik, hahahahahahahahahaa:DD

Terima kasih kerana sudi meluangkan masa untuk menjenguk blog saya, orang asing ;)
Akhir kalam, saya menyusun 10 jari meminta maaf
sekiranya hati anda yang sangat sensitif itu terguris disebabkan blog saya.
***
Thank you so much for spending your time to read my blog, strangers ;)
Lastly, I do apologize if you were offended because of my blog.